mi stima korsou!
Door: Rieneke
04 Februari 2014 | Curaçao, Willemstad
Bon tardi!
We zijn nu al bijna een week op dit mooie eiland en we voelen ons hier al helemaal thuis.
Nadat onze vrienden en mijn moeder ons hadden weggebracht, begon de reis naar Curaçao! De vlucht verliep vlekkeloos we hebben lekker gegeten, wijntjes gedronken en films gekeken.
We stapten met 30 graden het vliegtuig en dachten meteen dat we daar wel aan konden wennen!
We werden opgehaald door een hilarische man die als een gek door de stad reed en lekker naar iedereen toeterde. Iedereen toetert hier sowieso met of zonder reden. Rechts inhalen mag hier trouwens ook en daar is Tamar niet altijd even blij mee.
We wonen in een studentenhuis en hebben echt hele aardige huisgenoten waar we veel tijd mee doorbrengen. We zijn al paar keer met ze op stap geweest, wezen eten en natuurlijk naar het strand.
Vrijdag gingen we voor het eerst naar Yudaboyu(de instelling waar we ons onderzoek voor doen). We werden hartelijk ontvangen en we vonden het hopi leuk! We hebben gisteren meegelopen op de deeltijdbehandeling voor jeugd tussen de 12 en 18, helaas spreken niet alle kinderen Nederlands, maar een spelletje mens erger je niet heeft niet veel taal nodig:).
Vandaag zijn Tamar en ik los van elkaar mee gaan lopen. Ik heb gekeken naar autisme observatie bij een jongetje van 8 en bij een adhd aanmelding. Tamar heeft gekeken bij een testing. We merken al wel dat we alle kindjes hier super lief vinden, dus misschien dat ik er een mee naar huis neem!
De cultuur is hier echt het tegenovergestelde van Nederland, alles gaat op zijn gemakje en wat vandaag niet lukt komt morgen wel. We merken dat we hierdoor ook erg ontspannen raken, maar niet minder gemotiveerd.
Donderdag hebben we een auto gekocht, die wel wat mankementen vertoont, zo viel er van het weekend het raam er ineens uit en hebben we nu een heel systeem om hem dicht te doen. Ook met het overschrijven voelen we geen druk vanuit het gemeentehuis. als iets niet lukt zeggen ze oohhh komt na het weekend wel, terwijl ze in NL al waren gaan flippen.
Het enige waar we nog niet echt aan kunnen wennen zijn de muggen hier, het lijkt wel alsof we lepra benen hebben echt ik heb nog nooit zulke grote muggenbulten gehad.
Het leven is hier wel een stukkie duurder dan in Nederland, boodschappen zijn veel duurder, maar met een glimlach hopen we nog wel wat dineetjes te regelen!
Ayo
Rieneke (en Tamar)
We zijn nu al bijna een week op dit mooie eiland en we voelen ons hier al helemaal thuis.
Nadat onze vrienden en mijn moeder ons hadden weggebracht, begon de reis naar Curaçao! De vlucht verliep vlekkeloos we hebben lekker gegeten, wijntjes gedronken en films gekeken.
We stapten met 30 graden het vliegtuig en dachten meteen dat we daar wel aan konden wennen!
We werden opgehaald door een hilarische man die als een gek door de stad reed en lekker naar iedereen toeterde. Iedereen toetert hier sowieso met of zonder reden. Rechts inhalen mag hier trouwens ook en daar is Tamar niet altijd even blij mee.
We wonen in een studentenhuis en hebben echt hele aardige huisgenoten waar we veel tijd mee doorbrengen. We zijn al paar keer met ze op stap geweest, wezen eten en natuurlijk naar het strand.
Vrijdag gingen we voor het eerst naar Yudaboyu(de instelling waar we ons onderzoek voor doen). We werden hartelijk ontvangen en we vonden het hopi leuk! We hebben gisteren meegelopen op de deeltijdbehandeling voor jeugd tussen de 12 en 18, helaas spreken niet alle kinderen Nederlands, maar een spelletje mens erger je niet heeft niet veel taal nodig:).
Vandaag zijn Tamar en ik los van elkaar mee gaan lopen. Ik heb gekeken naar autisme observatie bij een jongetje van 8 en bij een adhd aanmelding. Tamar heeft gekeken bij een testing. We merken al wel dat we alle kindjes hier super lief vinden, dus misschien dat ik er een mee naar huis neem!
De cultuur is hier echt het tegenovergestelde van Nederland, alles gaat op zijn gemakje en wat vandaag niet lukt komt morgen wel. We merken dat we hierdoor ook erg ontspannen raken, maar niet minder gemotiveerd.
Donderdag hebben we een auto gekocht, die wel wat mankementen vertoont, zo viel er van het weekend het raam er ineens uit en hebben we nu een heel systeem om hem dicht te doen. Ook met het overschrijven voelen we geen druk vanuit het gemeentehuis. als iets niet lukt zeggen ze oohhh komt na het weekend wel, terwijl ze in NL al waren gaan flippen.
Het enige waar we nog niet echt aan kunnen wennen zijn de muggen hier, het lijkt wel alsof we lepra benen hebben echt ik heb nog nooit zulke grote muggenbulten gehad.
Het leven is hier wel een stukkie duurder dan in Nederland, boodschappen zijn veel duurder, maar met een glimlach hopen we nog wel wat dineetjes te regelen!
Ayo
Rieneke (en Tamar)
-
04 Februari 2014 - 21:51
Pauline:
Jeetje klinkt goed allemaal!!
Ook fijn dat jullie leuke huisgenoten hebben.
Heel veel succes met het werk/studie maar vooral ook
heel veel plezier !!
groetjes en dikke knuffel ook van Bram en Maud
Pauline
ps stuur een beetje relaxheid naar Bram,
Dat kan hij wel gebruiken met al die toetsen.
-
04 Februari 2014 - 21:54
Ineke:
Hoi Rieneke, nou de jeugdzorg hier is ook wel van........dat komt morgen wel ;). Wat heerlijk om te lezen dat jullie het de eerste week al zo fijn hebben gehad. Veel plezier lieve meid en ik hoop dat je heel veel kan leren . Lieve groetjes -
06 Februari 2014 - 07:47
Jan:
Grandioos meiden, hier een kladje uit Bunschoten. Ik zal het netjes in het Nederlands doen. Fijn dat jullie het zo naar de zin hebben daar op het eiland. Lekker veel leren, genieten van het eiland, het eten en de rest natuurlijk. Veel plezier en groeten van hier. Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
